باران تازه شروع به باريدن كرده دلم هواي باز تو را ديدن كرده *** باد زمستاني مثل باد پائيزي غارتگر است لبخند كوچكي را حتي از لب گل هميشه بهار به يغما مي برد اگر لبخندم را مي خواهي يواش تر بگو كه باد نفهمد هنوز خون دوست داشتن در رگ ما جاريست *** براي صافي شدن در راه صاف بهشت كسي بال خدا به شانه ام آويخته اما آسمان امشب چه قدر بارانيست *** از آسمان امشب نه باران كه سنگ مي بارد تا به بيراهه ام برد تا به وسوسه بكشاند دل را باران چه تند و بي درنگ مي بارد رنگارنگ مي بارد دي ماه...
مطلب کاملرنج مثل بارش به زمستان از آسمان تو بر زمين دلم چكه چكه مي بارد ابر تنهائي را آسمانت را آبي كن در افق دور ستاره اي را آفتابي كن آذر 70...
مطلب کاملجانم دفتري است جسمم دفتري ديگر بگذار خط خطي كنم اين دفترها را چون كودكي كه از سفيدي كاغذ لجش مي گيرد *** هيچ پرنده سفيدي بر آسمان چشمم نيست تا بند ذهنم را بر پرش بپيوندم و بر آسمان آبي شنا كنم دلم گسيخته قرار است در سكوت و در ازدحام قرار نمي گيرد *** بگذار بال سپيد كبوتري را بر شانه هايم نقاشي كنم و دور شوم و خالي ازين دنياي خط خطي تا به شطي بر آسمان بپيوندم كه هيچگاه قرار نمي گيرد كه هيچگاه نمي ميرد آذر...
مطلب کاملتنها نيستم هنوز با مني هنوز هم هزار پله به تنهائي باقي مانده است *** وقتي هزار پله را بپيمايم دوباره مي آئي تا بگوئي كه با توام تا بگوئي هميشه تنهائي تا بگوئي هميشه برايت تنهائي را به ارمغان مي آورم و هميشه تا… تا… تا تنهائي هزار پله بي انتها باقي مانده است *** تنهاتر از ستاره افق دور شده ام از ستاره دور شده ام تا شادمانه برقصم بيهوده بر سياهي و تنهائي اين شب تيره مي سرايم: تنهايم تنها نيستم هزار پله بي انتها به تنهائي باقي مانده است *** دستي مرا از آب مي گيرد از آب از رنگ آبي آب كه تنها نيستم بايد هنوز شنا شنا شنا شنا كنم در خشكي هزار پله به دريا باقي مانده است آبان 70 (***)عنوان مجموعه شعري از احمدرضا احمدي ...
مطلب کاملگفتم مرا به قطره آبي مبدل كن چيزي نگفت گفتم مرا به كوچكترين ذره _چون خاكستري_ مبدل كن چيزي نگفت گفتم مرا صدائي كن بي پژواك چيزي نگفت كه شنيدنش مقبول روح خسته ام باشد *** گفتم هميشه در طلب زنبق بهشتي بوده ام مرا به شكل زنبق بهشتي 57 آرايش كن شايد كه كودكي در دوردست دوري با چشم هاي شيشه اي و آبيش آن را نوازش كند *** گل زنبق به شكل پنجره اي شد پنجره شيشه اي به رنگ گل زنبق داشت و كودكي با زنبق ميان دستش با ضربه اي به شيشه سكوت را و شيشه را و تنهائي مرا در هم شكست خرداد...
مطلب کاملپنجره چشمي است كه راه به آسمان آبي مي برد پنجره لبي است براي گفتن و لبخند پنجره دستي است براي نوازش گيسوي ابر *** پنجره فريادي است در ثقل و سكوت اطاق و نور و گرماي شعله اي در يك شب سياه و سرد زمستاني *** پنجره خيلي خوب است اگر هيولاي كركره پا به ميان نگذارد فروردين 70...
مطلب کامل