دو برفدانه
باغی پر انگور به تو دادم چرا که دوستت دارم یک حبه به من بده تو که می گویی دوستم داری * بيهوده سبقت مي گيري و شتاب مي كني مجالت براي انجام آنچه كه مي خواهي بيشتر نمي...
مطلب کامل
باغی پر انگور به تو دادم چرا که دوستت دارم یک حبه به من بده تو که می گویی دوستم داری * بيهوده سبقت مي گيري و شتاب مي كني مجالت براي انجام آنچه كه مي خواهي بيشتر نمي...
مطلب کاملیکروز پیش از اینکه فصل سرما شروع شود مگر قرار بر این نشد که باهم همه چیز را قسمت کنیم نگفته بودم مگر که سردی دست من برای تو گرمای دستت برای من …. از این مقوله بگذریم تو گفته هایت را فراموش می کنی من شنیده هایم را فراموش نمی کنم تو خواسته هایت را فراموش می کنی من بایسته هایم را فراموش نمی کنم *** حدیث دیگری بگذار برایت بگویم حدیث خدا که یخ زد مثل دستهای من از حضور نا بهنگام سردی پاییز – کفر نگفتم – خدای ترا نمی گویم – خدای خودم را می گویم – که یخ زده و نشسته به سرما – غمناک از اینهمه بی عدالتی که به سر زمین مخلوقش می گذرد – و عاشقانه هایش را مرور می کند – و آن بالا انسانها را ورق می زند ترا و مرا *** دستهای یخ زده ام از حضور سرمای نا بهنگام پیشانی به عرق نشسته از شرمم را از حضور در بازی زندگی به روزگاری که معیار نه دوست داشتن که پول داشتن است به تسلی نشسته *** گفته بودم قبلا شاید دستهای من همیشه سرد نگاه تو گرم … دستهای یخ زده ام را میان گلدان بکار و آبش بده بلور یخی خواهد روییدبه شکل...
مطلب کاملنه باران مي باردنه برفآسمانفقط مي باردچيزي ميان برف و بارانيا شايدذرات كوچكيميان آسمان و زمينو كسيمثل من ميان آسمان و زمين دوبارهدر جستجوي كلام دوباره اي استدر شب يلدادر تدارك يافتن واژگاني ديگر براي دوست داشتنبراي رهائي از تكرار♣ ♣ ♣از شب يلداخيلي گذشته استنه نام شاعران خالق شعر مثلث يادم ماندهنه پلاك خانه اي كه قطعنامه اي در آنجا صادر شدفقط مي دانمچيزي ميان آسمان و زمين مي باردبارشي ريز ريز ريزدر ترديدكه برف بشوديا بارانيا...
مطلب کاملبرای فروغ فرخزاد بال گرفت و رفت مهمانی را پشت رفتنش تدارک گرفته بودند … بال گرفت و رفت و غوغائیان فریاد می زدند که می شناسیمش و از ماست بال گرفت و رفت و از جنس آنها نبود … بال گرفت و رفت نمی توانم تصور کنم که چند بار خواب علی کوچیکه را خوابیده بود و خواب دیده بود و در بند رخت آویزان شده بود و زیرپوش شده بود و عشق را تجربه کرده بود 2 مرا چه به این حرفها که طول زمین خدا به کدام ناکجا آباد می انجامد و عشق مثل گلی مصنوعی در تمام چهار راهها و در فروشگاههای زنجیره ای… مرا چه به این افسانه که مرگ را مثل انگشتری وقت تولد کودک به انگشتش می کنند …. هنوز آسمان آبی دنبال خون سرخم می گردد تا شنا کند در من برای رسیدن به سرخی عشق به آفتاب سرخم کن … از خاطرات هزار ساله می گذرم آنقدر دور که رشته های آبی رگهایم مثل مارهای مرده زمین سبز و آسمان آبی را مسموم می کنند … مرا چه به لبخند وقتی عاشق هزاره دوم هزار سال می شود که خوابیده است ضیافت بزرگ امشبم را برای خوش آمد کبوتر کوچکی از جنس آن پری/پرنده غمگین با آتش بازی در آسمان توپخانه کامل کن …… به آخر می رسد و شنا می کند در من شروغ می کند و شراع کشتی را می کشد بیرون از من از دریا گذشته خشکی های خیس را به پهلو می غلطد به بیابان دوست داشتن سر می کوبد در فروغ آفتاب و خاکستر هزار بار و خاکستر هزار بار و خاکستر هزار بار 3 پس از عروجت هزار سال سکوت بود هزار بار جدا می شدم تا در هزاره سوم تو دست عاشقانه ای شوی بر سر این جذامی هزار ساله که خورشید را و پنجره ها را برویش بسته اند خیابانها را هم …. وقت زنگ زدن است تا مردی با رشته های آبی رگهایش زنگ خدا را به صدا درآورد و از دختری بپرسد که هنوز ستاره ها را نگاه می کند و عشق را از بد سگالی بیشتر می خواهد و پشت پنجره مثل فروغ خاور آرام می رود … روحی است سرکش خیابان از خشونت لبریز است 4 روزگاری که آرامش بود پرنده ای عاشقانه پشت پنجره ها پرید هنوز سایه اش را می بینم کودکی که حرفهای بزرگی می زد بزرگی که کودکانه می اندیشید کودکی که از هفت سالگی...
مطلب کاملاحساسم پر زد و رفت بجای مداد در جا مدادی روی میز فقط چهار چهارسو بچشم می خورد *** بجای مداد چهارسو بجای قلم چاقو بجای کاغذ نطع رسم زمانه خشونت شده فقط خدا می تواند این رسم را بگرداند *** به پرخاش می نگری در من تا با نفرت از کنارت عبور کنم چنین نمی کنم ….. رویایم اما هنوز...
مطلب کامل