ترسيم يك رويا
برای محسن مخملباف
دوس دارم امشب
شعري بگم
نه يكي
چند تا
ميون شعرام
نه گريه بشينه
نه خنده پاشه
نه دشمني هوار شه
نه ديو خشونت
مثل هميشه دس به كار شه
نه حتي
شوره زاراي ستاره و سياهچال
نه خورشيداي هنوز كال
***
دوس دارم امشب
شعري بگم
مث خودم
مث خوشه انگور
كه هر دانه اش به خورشيدي مي ماند
له شده زير پا
چلانده شده
به شرمساري عجز نشسته
و عرق
يك وجب از تالاب غرورش
بالاتر شده
و باز هنوز
ميان اين خيال كال
دست و پا مي زند
كه خورشيد است
يا بلور شكسته انگور
***
دوس دارم
كاشي كف خيابان را
آره
درست گفتي
كف خيابون آسفالته
هيچ گاه كاشي نبوده
اصلا كاشي
تحمل تاير اتوبوس شركت واحد رو
هيچ وقت نداشته
خيلي خب
كاشي كف خانه را
با شعر نقاشي مي كنم
ديوار روبه رو را
و آسمان پشت سرم را
و تا صبح فردا
به صداي آهسته و بلند مي خندم
به اين رويا
و صداي آژيري كه تازه شروع شده
براي اينكه فريادم
خفه
***
دوس دارم به عرق بشينم
به شرمساري
به مقابلش بشينم و به زبون رسمي بگم
سهم من اين نبود
مزد من اين نبود
رويايم اين همه كوچك نبود
بيا روي نيمكت كنار من بشين تا برات بگم
خدا تومن اسكناس
عرق پشيماني را
از پيشاني پاك نمي كنه
و مرده اي رو كه هنوز نمرده
كسي امروز
اول دي ماه
خاك نمي كنه
***
دوس دارم امشب
فريادي بشم
كه فردا
صدام به گوشت برسه
يا بر عكس
صدات به گوشم
گوشم از اين همه آژير و فرياد
كر شده حتما
بهتره كه فقط صداي تو به گوش برسه
پيش پاي خورشيد صبح زود كه قراره همين فردا دوباره دربياد
ببين از شروع اين مويه
چن بار وصله ” دوس دارم ” را به روسري سوراخ سوراخت
چسبونده ام
راستي تو كه دلت نمي خواد
شب از بودن بيفته
لااقل
نيم نگاهتو به سايه بكش
نيمي از احساستو بكش
نيم آخر خاطره را
به فراموشي بسپار
تا وقتي كه وقتي كه شب به صبح برسه
***
دوس دارم امشب
اگه پولي به دستم اومد
روسري تازه اي
و زنجيراي دوباره اي
براي دستا و پاهات
***
دوس دارم امشب شعري بگم
ميون شعر بخندم
ميون خنده به گريه بشينم
–بي دروغ و تقلب –
مي دونم كه هرگز باور نمي كني
باور كن كه هزار بار ميون گريه خنديده ام
و مي تونم دوباره ميون قهقهه
به گريه بشينم
اگه هنوز به قايق ناباوري سواري
مراد تو وردار
اين تلفن
اينم آدرسم
***
دوس دارم
كسي رو پيدا كنم
بتونه ميون خنده به هق هق بشينه
ميون گريه
به قهقهه
اگه پيداش كردي
صدام بزن
تا در هقاهق گريه و قهاقه خنده
همراهيش كنم
دي ماه 77