شعری از مارگوت بيكل :
در راه ديروز به فردا
زير درختي فرود مي آيم
در سايه اش براي لحظه اي كوتاه از زندگي ام
انديشه كنان به راه خويش
انديشه كنان به مقصد خويش
انديشه كنان به راهي كه پس پشت نهاده ام
انديشه كنان به تمامي آنچه كه در حاشيه راه رسته است
آنچه شايسته ي تحسين است
نه بايسته ي تاراج شدن
آنچه شايسته ي عشق ورزيدن است
نه بايسته ي كج انديشي
آنچه شايسته ي بجاي ماندن در خاطره است
نه بايسته ي بسرقت بردن
***
زير درخت زندگي ام فرود مي آيم
در سايه اش براي لحظه اي از فرصتم