کهکشانها
روزی زنده می شوند
در فردایی دیگر می میرند
عاقلان چنین اند
تنها دیوانگان می انگارند
برای همیشه جاودانه اند

***

مدادم به ته رسیده
دیگر نمی نویسد
…
از آغاز تا پایان داستان را گفتم
نوشتنم تنفس کوتاهی بود
برای ادامه ی زیستن
که خاطره ای شود

***

به اول داستان بر می گردم
….
زخمه ای بر سازی
جمله ای در کتابی
یا پرواز کبوتری
…
پرنده آسمان و پنجره
حصاردیوار را حتی هم نمی بیند
برای زیستن و نفس کشیدن
تنها چهچهه سر می دهد

6-7- 91