***

در بزرگی کوچک می شویم
مثل تنهاییِ شعاع خورشیدی
یا تیزیِ جوانۀ دانۀ گندمی
غلطان
به خاموشواریِ زندگی

***

سوزش سرمایی از درون
همراه خشکیِ دردی
پوسیده در پیرامون
….

هماوازِ لالائی مکعبِ کارتون خوابها
در رنجی همیشگی

***

هلالِ ماه
خنجری برای کشتن است ؟
یا زبانۀ بالایِ دانۀ گندمی
که عقدِ زندگی می بندد

***
همه چیز باژگونه شده
چین پیشانی که بیشتر می شود
رنجاندن عطوفت است
جانی هم
الهۀ مهر

***

پرنده ای
چند نُت نا پیوسته خواند
تنها برای اینکه سیاهیِ شب را
رنگین کند

30-11-91