***

نه خوب و نه ناخوبیم
مثل برگهای زردِ کنارِ خیابان

نه میل مردن

نه توانِ بر آمدن
…
شاید هوایِ امشب
کمی طوفانی است

***
خیابان خانه ما دو سویه است
و صندوق خاطره
در انباشتن
تهی می شود

***
دردا که نازکِ تیزِ تیشه ای از عشق
لبخندِ سردِ بزرگِ یخی صد هزارساله را
آب نمی کند
…
…
دردا که روز می گذرد
باد خورده بر طنابِ خاطره ای
و ما به کج اندیشی افتاده ایم
در فروغِ شعاعِ دروغینِ آفتاب
دریع از مهتاب

….
ولی هنوز
جوانه های بی ریشه
با وزشِ باد می رقصند

***
بازی کوچکی است شب

نه ابری به گوشه آسمان افتاده
نه عکسی برای ظهور
نه فرشته ای
که شانه زند
مویِ شانه نخوردۀ مهتاب را
…
شب در تکلم تنهایی
سُر می خورد
تا فردا

طنابی قطور به گردنگاهت شود
و رنگها
در بی رنگی
دوباره سُر بخورند

***
اگر بتوانیم
کمی بیرون تر
در این شب سیاه قدم می زنیم :

تا « پلکانی » به پایین شویم
که کودکیِ « سلیمان » را
….
احساس کودکانه
دهان ها را بسته
دست خسته را خنجری می کنیم

برای شبی که در آمدن و گذشتن است

***
بازی تمام شد
هلهلۀ تماشاگران شروع شد
…
و سر انجام
بازی به پایان می رسد
تا شادیِ خسته دلان آغاز

***
برایِ گم شدن شروع می شود :

بر دردِ پلۀ درد
یا پله کانِ دردِ پله کان
و یا ، تا
… چند نقطۀ دیگر
….
اکنون ، اما برای ما
عکسی دوباره به یادگار بگذارید

***
امیدی کوچک
هنوز هست
حتی اگر خورشید و روز
سرِ آمدن نداشته باشند

20/12/91