آبی چکید ، در دل گندمزار
سختی گذشت و رنج تو آسان شد

انگار باز لاله، که می روید
بر گورخانه ای که گلستان شد

خورشید رفته بود که بی هنگام
نوری میان ابر نمایان شد

زخمی هزار ساله ، در دل بود
بر سینه ای که کینه اش ارزان شد

این ابر و خاک را ز دل بتکانید
بر پس زمینه ای که چراغان شد

من با خدا به راز و نیاز اما
راه خدا ، دوباره جانب شیطان شد

…

برخیز و برفروز که خورشیدی
دردم گریخت ، یاد تو درمان شد

____________