توازي

نوشته شده توسط جواد شریفیان به تاریخ جولای 20, 2016

رگبرگهاي موازي گندم

در انتهاي برگ بهم ميرسند

و مردمي كه چنين بي شتاب

در نيمه راه خانه

در دو سوي خيابان

آوازهاي عاشقانه زير لب مي خوانند

و مردمي كه چنين شادمانه

از هرم روز تف زده

خالي مي شوند

در ابتداي فاجعه

تابستان 50