دنيائي
بر آشوب نشسته نگاهم
بلور ستاره اي مگر
***
كوه خفته آبستن آتش فشاني ست
تا التهاب درونش را
بر زباله دان دنيا
قي كند
آمرزش دوباره اي مگر
***
خاموش باش گفتي
آتش فشان دلم را
چه كاره اي مگر؟
بر آشوب نشسته نگاهم
بلور ستاره اي مگر
***
كوه خفته آبستن آتش فشاني ست
تا التهاب درونش را
بر زباله دان دنيا
قي كند
آمرزش دوباره اي مگر
***
خاموش باش گفتي
آتش فشان دلم را
چه كاره اي مگر؟